Λέβητες με τεχνολογία συμπύκνωσης

Εκτός από τους συμβατικούς λέβητες, πλέον στην αγορά υπάρχουν και λέβητες οι οποίοι χρησιμοποιούν την τεχνολογία της συμπύκνωσης. Ένας τέτοιος λέβητας χρησιμοποιεί την ενέργεια (δηλαδή τη θερμιδική αξία) του καυσίμου που χρησιμοποιείται (π.χ. του φυσικού αερίου ή του πετρελαίου) σχεδόν εξ ολοκλήρου, αξιοποιώντας τη θερμότητα των καυσαερίων. Πως όμως επιτυγχάνεται αυτό;

Σε έναν συμβατικό λέβητα, οι υδρατμοί των καυσαερίων που δημιουργούνται από την καύση - κατ’ επέκταση και η ενέργεια που είναι εγκλωβισμένη μέσα σε αυτούς - διαφεύγουν ανεκμετάλλευτοι από την καπνοδόχο. Εν αντιθέσει, στους λέβητες συμπύκνωσης, οι εν λόγω υδρατμοί ψύχονται και συμπυκνώνονται, και η θερμογόνος δύναμη που διαθέτουν αποδεσμεύεται και μεταφέρεται πίσω στο κύκλωμα θέρμανσης. Η θερμότητα αυτή ονομάζεται και θερμότητα συμπύκνωσης ή λανθάνουσα θερμότητα. Αυτό έχει ως συνέπεια μεγαλύτερη απόδοση, με μικρότερη κατανάλωση καυσίμου, καθώς και λιγότερες εκπομπές «επικίνδυνων» ρύπων προς το περιβάλλον.

Οι λέβητες συμπύκνωσης φυσικού αερίου μπορεί να φτάσουν σε βαθμό απόδοσης έως και 109%, τη στιγμή που ένας συμβατικός λέβητας φτάνει έως 93%. Ο υψηλός βαθμός απόδοσης (άνω του 100%) καταδεικνύει ότι, μέσω της τεχνολογίας συμπύκνωσης, κερδίζουμε πολύ περισσότερη αξιοποιήσιμη ενέργεια από αυτή που παράγεται αποκλειστικά από την απλή καύση του καυσίμου.

Το μόνο που θα πρέπει να προσέξουμε στην εγκατάσταση ενός λέβητα συμπύκνωσης, ειδικά αν αυτός τοποθετείται σε ένα παλιό κτίριο με υφιστάμενο σύστημα θέρμανσης, είναι η εξισορρόπηση της θερμοκρασίας του νερού της εγκατάστασης. Προκειμένου ο λέβητας συμπύκνωσης να λειτουργεί ικανοποιητικά και αποδοτικά, θα πρέπει η θερμοκρασία επιστροφής του νερού, στο υφιστάμενο σύστημα θέρμανσης, να μην είναι τόσο υψηλή που να καταστρέφει το αποτέλεσμα της συμπύκνωσης. Συνήθως, απαιτείται η μείωση της θερμοκρασίας επιστροφής του νερού θέρμανσης κάτω από κάποια όρια, με κατάλληλα μέσα.